Innowacyjność jako czynnik wzrostu atrakcyjności inwestycyjnej polskich regionów latach 2002-2007
Innowacyjność jako czynnik wzrostu atrakcyjności inwestycyjnej polskich regionów w latach 2002-2007 / red. Hanna Godlewska-Majkowska. Warszawa: Oficyna Wydawnicza SGH, 2010,– 300 s.; ISBN: 978-83-7378-551-9
Wstęp. Rozwój lokalny i regionalny jest determinowany umiejętnością uaktywnienia terytorialnego potencjału społeczno-gospodarczego, rozumianego jako ogół nagromadzonych na danym terytorium zasobów przyrodniczych, ludzkich i kapitałowych, stanowiących źródło postępowych zmian. Stosownie do specyficznych cech przestrzeni ekonomicznej, poszczególne regiony odznaczają się różnym potencjałem społeczno-gospodarczym, tym samym wykazując mniejsze lub większe szanse rozwojowe. Regiony odznaczające się dużym potencjałem mogą rozwijać się w oparciu o czynniki endogeniczne, zaś pozostałe potrzebują pomocy zewnętrznej, aby przezwyciężyć istniejące bariery rozwoju (np. depopulację, odpływ kapitału i degradację środowiska przyrodniczego).
Źródłem postępowych zmian są inwestycje, szczególnie te, które umożliwiają harmonijny i zrównoważony rozwój. Są one wówczas czymś więcej niż tylko źródłem nowych miejsc pracy i wzrostu dochodów ludności. Nowe produkty, technologie czy nowoczesne techniki organizacyjne przekładają się bowiem na postęp cywilizacyjny oraz, dzięki tworzeniu powiązań sieciowych, wywołują ożywienie gospodarcze (sprzężenia regresywne i progresywne). Innowacyjność różnych „aktorów” życia publicznego (przedsiębiorców, społecznych liderów lokalnych, instytucji publicznych itd.) ma zatem duży wpływ na dynamikę rozwoju regionalnego i okalnego. Pomiędzy innowacyjnością różnych środowisk terytorialnych a inwestycjami zachodzi sprzężenie zwrotne. Im bardziej innowacyjne gospodarka i społeczeństwo danego regionu, tym większe są szanse przyciągnięcia kapitału, szczególnie zaawansowanego technologicznie, generującego ponadprzeciętne zyski. Dzięki temu zwiększa się również napływ kapitału oraz transfer technologii i innego rodzaju innowacji.
Przedmiotem zainteresowania autorów niniejszego opracowania jest stosunkowo słabo rozpoznany wpływ innowacyjności jednostek samorządu terytorialnego na atrakcyjność inwestycyjną regionów. Jest to zagadnienie rzadko poruszane, gdyż zwykle przewodnią rolę w tworzeniu regionalnych systemów innowacyjnych przypisuje się przedsiębiorstwom i sferze badawczo-rozwojowej. Jednak zważywszy na rosnące znaczenie marketingu terytorialnego oraz postępującą decentralizację polityki regionalnej można uznać samorząd terytorialny za ważny podmiot kreujący regionalne systemy innowacyjne różnych szczebli taksonomicznych. Sformułowano przy tym tezę, że innowacyjność w polskiej przestrzeni ma charakter hierarchiczny, co oznacza, że bodźce rozwojowe rozprzestrzeniają się od ośrodków centralnych ku obszarom peryferyjnym wprost proporcjonalnie do ich dostępności komunikacyjnej. Zasada ta występuje zarówno w skali makroregionalnej, jak i lokalnej. Powoduje to narastanie biegunowości w kształtowaniu atrakcyjności inwestycyjnej polskich regionów.
Celem niniejszej pracy jest zatem określenie roli innowacji i procesów ich dyfuzji w kreowaniu atrakcyjności inwestycyjnej jednostek samorządu terytorialnego. Ważne jest przy tym wskazanie szczególnie cennych innowacji samorządowych, wywierających wpływ na potencjalną i rzeczywistą atrakcyjność inwestycyjną.
● Autorem rozdziału dotyczącego turystyki jest Patrycjusz Zarębski
Zamówienie realizowane są przez Wydawcę
albo mailem: wydawnictwo@sgh.waw.pl. Mieścimy się w Warszawie, Al. Niepodległości 164, bud. F, tel. 22 564-94-77, 22 564-95-46, faks: 22 564-86-86. Możliwy jest odbiór osobisty, przesyłka kurierska lub pocztowa – koszt przesyłki pokrywa kupujący