Społeczno-ekonomiczne uwarunkowania turystyki transgranicznej na obszarach przyrodni-czo cennych
Społeczno-ekonomiczne uwarunkowania turystyki transgranicznej na obszarach przyrodniczo cennych / red. nauk. Wojciech Zbaraszewski, Dariusz Pieńkowski, Wilhelm Steingrube. – Greifswald; Szczecin: Bogucki Wydawnictwo Naukowe, 2014. – 179 s.: il. (w tym kolor.); 24 cm. Bibliogr. s. 121-124, netogr. s. 124-126 i przy niektórych pracach. Współfinansowanie: Unia Europejska ISBN 978-83-7986-013-5
Zespół polsko-niemiecki pod red. naukową Wojciecha Zbaraszewskiego, Dariusza Pieńkowskiego, Wilhelma Steingrubego podjął ważny problem społeczno-ekonomicznych uwarunkowań transgranicznej turystyki w euroregionach. Rezultatem jest praca pt. „Społeczno-ekonomiczne uwarunkowania turystyki transgranicznej na obszarach przyrodniczo cennych". Praca ta składa się z dwóch części: „Społeczno-ekonomiczne uwarunkowania turystyki transgranicznej w Euroregionie Pomerania" i „Społeczno-ekonomiczne problemy obszarów przyrodniczo cennych".
W tworzeniu współczesnego kształtu Europy dużą rolę odgrywają regiony i euroregiony oraz działania podejmowane w ich obrębie. Wśród czynników wpływających na zmiany w regionach można m.in. wymienić: utratę monopolu przez państwo, które stało się jednym z partnerów – obok samorządów terytorialnych – podmiotów gospodarczych i społecznych oraz instytucji ponadnarodowych; małe i średnie przedsiębiorstwa, które zaczęły przyczyniać się do wzrostu dynamiki rozwoju regionalnego oraz różnego rodzaju instytucje i organizacje. Celem polityki regionalnej staje się zmniejszanie dysproporcji przestrzennych na różnych płaszczyznach: w dochodach i majątkach, w poziomach bezrobocia, w zakresie stanu środowiska, wyposażania w infrastrukturę, w dostępie do kapitału, edukacji i kompetencji oraz stymulowaniu dostosowań sektorowych i strukturalnych w regionach.
W Europie spotyka się współcześnie wiele typów regionów, m.in. administracyjne, demograficzne, historyczne, socjologiczne, geograficzne, językowe, etniczne, wyznaniowe, kulturowe, ekonomiczne, polityczne itp. Zróżnicowane są również zależności pomiędzy państwem narodowym a regionami. Wymienić tutaj można: państwa federalne cechujące się znaczną autonomią regionalną, m.in. Niemcy, Austria, Szwajcaria, Belgia, jak też państwa regionalne, których regiony mają wybieralne władze samorządowe, chociaż ograniczone obecnością administracji rządowej, m.in. Włochy, Hiszpania, Francja oraz Polska. W Europie Zachodniej, a także coraz bardziej w Europie Środkowo-Wschodniej obserwuje się procesy regionalizacji, zaś granice pomiędzy państwami stają się bardziej otwarte. Ważnym pojęciem staje się współpraca euroregionalna. Jest to forma współpracy pomiędzy władzami i wspólnotami samorządowymi dwóch lub więcej państw sąsiadujących, która wyróżnia się wyższym stopniem instytucjonalizacji struktur współpracy transgranicznej. Euroregiony mają m.in. takie struktury, jak: rady euroregionów, sekretariaty, grupy robocze, oraz przez powiązania z wyspecjalizowanymi instytucjami i międzynarodowymi organami koordynacji współpracy transgranicznej. Tworzenie euroregionów wynika przede wszystkim z potrzeby rozwiązywania wspólnych problemów łączących się z infrastrukturą, podnoszenia poziomu rozwoju gospodarczego, rozwoju turystyki, ochrony środowiska, przełamania barier ekonomicznych, społeczno-kulturowych oraz usuwania skutków katastrof zagrażających zdrowiu i życiu ludności zamieszkującej takie tereny. W Europie jest ponad 100 regionów na obszarach, gdzie odbywa się współpraca transgraniczna, z czego około 60 w ramach euroregionów.
Praca została wydana ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach projektu Fundusz Małych Projektów.
● Publikacja dostępna w repozytorium CEON: https://depot.ceon.pl/handle/123456789/4295
Źródło: Stowarzyszenie Gmin Polskich Euroregionu Pomerania: http://www.pomerania.org.pl/site/spoleczno-ekonomiczne-uwarunkowania-turystyki-transgraniczne/505, data dostępu 27.06.2014