Konferencja naukowa SALOS i AWF

Kultura fizyczna w społeczeństwie nowoczesnym

Kolejna konferencja naukowa Salezjańskiej Organizacji Sportowej (SALOS) i AWF w Warszawie zgromadziła nie tylko licznych przedstawicieli wielu ośrodków naukowych z kraju, ale także reprezentantów praktyki - działaczy organizacji sportowych i turystycznych.

Jak podkreślił prezes SALOS i inicjator dorocznych konferencji, prorektor AWF, prof. Zbigniew Dziubiński, kultura fizyczna jest częścią ogólnie pojmowanej kultury. Trudno też nie dostrzec, że turystykę można widzieć także jako segment kultury fizycznej.

Wykłady wygłoszone w trakcie konferencji, a także inne zgłoszone (a opublikowane w monografii jej towarzyszącej) ujęły wybrane problemy kultury fizycznej, w tym turystyki, z perspektywy filozofii i teologii, socjologii i antropologii kulturowej, pedagogiki i psychologii, a także historii, prawa i aspektów organizacyjnych.

Niektóre wypowiedzi dotyczące sportu mogą być aktualne także w odniesieniu do turystyki. Jak odważnie stwierdził prof. Józef Lipiec (UJ, Kraków) „psucie się sportu od wewnątrz może być rezultatem wieloletnich zaniedbań konkretnych osób – sportowców, trenerów, sędziów i działaczy”. O sporcie i turystyce jako „mocowaniu duszy z ciałem” mówił prof. W. Lipoński (UAM, Poznań), o humanizacji sportu i turystyki – ks. prof. S. Kowalczyk (KUL, Lublin), o związkach sportu ze sztuką („etyka czy estetyka?”) - doc. Krzysztof Zuchora (AWF, Warszawa), a o zapobieganiu patologii społecznych przez sport i turystykę - prof. M. Kolejwa (Politechnika Radomska).

Na uwagę zasługiwały referaty dotyczące przede wszystkim turystyki. Dr Joanna Femiak i dr Piotr Rymarczyk z warszawskiej AWF tak mówili o turystyce lokalnej jako źródle tożsamości w erze globalizacji: „Skomercjalizowanym formom turystyki często nie towarzyszy autentyczne poznanie życia społecznego i kultury odwiedzanych miejsc. Zamiast dowiadywać się, jak żyją ludzie, dowiadujemy się: jak wyglądają hotele. Turystyka lokalna mogłaby stać się źródłem autentycznego budowania procesu tożsamości i panaceum na lęki towarzyszące współczesnemu turyście. Turystyka lokalna nie zmuszałaby do podróżowania i pobytu w lokalnej bańce, która umożliwia separację od tego, co obce..”.