Od 1 lipca głosujemy w sondzie Top5 polskich kurortów i letnisk
Dużą popularność zyskała akcja sondażowa Top5, prowadzona na portalu narodowym www.polska.travel. Kolejna jej edycja poświęcona jest wyborowi najlepszych miejscowości wypoczynkowych i rekreacyjnych polskich regionów.
W każdym z województw wytypowane zostało po 5 atrakcyjnych turystycznie miejsc, posiadających walory przyrodnicze i krajobrazowe. Są to przede wszystkim uzdrowiska, kurorty i letniska. Oprócz atrakcyjnej lokalizacji, w każdej z tych miejscowości znajduje się bogate zaplecze turystyczne. Niektóre z nich są bardziej znane, inne mniej. Wszystkie stanowią świetną propozycję na udany urlop i weekendowy wyjazd. Portal narodowy zaprasza do udziału w sondzie turystów i mieszkańców do wyboru, ich zdaniem, najlepszej miejscowości wypoczynkowo-rekreacyjnej w Polsce. Kandydatury wymienione są w porządku alfabetycznym. Przez najbliższe dwa tygodnie, od 1 do 15 lipca, pod głosowanie poddane będą miejscowości z kujawsko-pomorskiego. Potem prezentowany będzie kolejny region. Sondaż umieszczony jest pod adresem www.polska.travel. Poniżej zamieszczamy wprowadzające opisy pierwszej zgłoszonej piątki.
Brodnica
Położona nad rzeką Drwęcą, najważniejszy ośrodek turystyczny Pojezierza Brodnickiego. Dobrze skomunikowany drogami z Torunia do Ostródy i Olsztyna. Nazwa wywodzi się od brodu, wypłycenia rzeki, które można przebyć bez użycia łodzi. Początki osady sięgają XII wieku. Miasto ma wiele do zaproponowania turystom, dla których ważnym punktem wycieczki jest zwiedzanie zabytków i poznawanie historii miejscowości. W Brodnicy pozostało wiele pamiątek po dawnych panujących na tych ziemiach, z czasów zakonu krzyżackiego i okresu po włączeniu do Korony i rozkwitu miasta na początku XVII wieku, kiedy urząd starościny pełniła Anna Wazówna, siostra króla Zygmunta III Wazy. Interesujący jest układ urbanistyczny miasta. Nietypowy trójkątny rynek z pozostałościami dawnego gotyckiego ratusza szczególnie intryguje turystów, którzy są w Brodnicy po raz pierwszy. W pobliżu zlokalizowany jest kościół parafialny św. Katarzyny. Jego budowę rozpoczęto w stylu gotyckim w 1285 roku, ukończono dwa stulecia później. Wnętrze świątyni ozdabiają polichromie gotyckie, renesansowe i barokowe. Przy ulicy świętego Jakuba znajduje się renesansowy spichlerz będący siedzibą Muzeum Regionalnego. Muzeum ma jeszcze trzy placówki mieszczące się w innych zabytkowych obiektach. W piwnicach zamku krzyżackiego zbudowanego by strzec strategicznego brodu przez Drwęcę, w kościele poreformackim z drugiej połowy XVIII wieku, obecnie Franciszkanów, przy ulicy Sądowej i w Bramie Chełmińskiej z XIV w Małym Rynku. Przy Małym rynku na uwagę zasługuje także pałac Anny Wazówny z połowy XVI wieku, w którym mieści się między innymi punkt informacji turystycznej. Do najbardziej znanych tras prowadzących przez Brodnicę należy słynny europejski szlak pielgrzymkowy Camino de Santiago wiodący do grobu św. Jakuba Apostoła w Santiago de Compostela w zachodniej Hiszpanii. Do tradycji historycznych odwołują się organizowane w powiecie imprezy, turnieje rycerskie oraz prezentacje dawnych średniowiecznych rzemiosł, obrzędów, muzyki i tańca. Dycha Anny Wazówny, taką nazwę nosi organizowany po raz piaty w Brodnicy bieg ulicami miasta, w którym uczestniczy kilkuset startujących. Rozpoczęcie oczywiście spod Pałacu Anny Wazówny na ulicy Zamkowej 1. Niezwykle atrakcyjne turystycznie są okolice Brodnicy. Zróżnicowane krajobrazowo różniące się od siebie tereny Pojezierza Brodnickiego, Górznieńsko-Lidzbarskiego Parku Krajobrazowego i Doliny Drwęcy. Do zaplanowania dłuższego pobytu skłania dobrze rozwinięta baza wypoczynkowa nad jeziorami zapewniająca uprawianie turystyki wodnej i wędkarstwa, cieszenia się walorami przyrodniczymi i krajobrazowymi. Atrakcją jest agroturystyka oferująca noclegi i tradycyjną wiejską kuchnię.
Ciechocinek
Miasto uzdrowiskowe założone w 1836 roku. z tężniami wzniesionymi w połowie XIX wieku. Naturalnym walorem Ciechocinka są złoża solanek wykorzystywanych do celów leczniczych, między innymi kąpieli, inhalacji i irygacji. Mikroklimat przy tężniach jest bogaty w cząsteczki jodu, bromu i ozonu, co poprawia stan dróg oddechowych, ma działanie bakteriobójcze, reguluje ciśnienie krwi, a także pozytywnie oddziałuje na chorych z zaburzeniami tarczycy. Uzdrowisko Ciechocinek produkuje wody mineralne Krystynka i Ciechocinka oraz napoje smakowe i sól jadalną na bazie naturalnych surowców zdrojowych.
Centrum Ciechocinka upiększa naturalne inhalatorium fontanna Grzybek. Wodotrysk kryje głęboki na 414 metrów odwiert solanki, z którego woda pompowana jest do ustawionych w podkowę tężni. Tryskająca woda fontanny wzbogaca powietrze w działające leczniczo cząsteczki jodu. W Ciechocinku, w czasach II Rzeczypospolitej, miał rezydencję prezydent Ignacy Mościcki. W zabytkowym budynku dawnej warzelni soli działającej w XIX wieku dziś świadczy usługi fitness-club z urządzeniami do ćwiczeń z początku XX stulecia.
Inowrocław
Uzdrowisko znane ze stosowanych leczniczo solanek i borowin. Na kartach uzdrowiskowej historii, Inowrocław zapisał się już w dokumencie wystawionym przez kancelarię króla Kazimierza Jagiellończyka w 1450 roku, dotyczącym walorów zdrowotnych wody czerpanej z inowrocławskiej studni miejskiej. Jak podają kroniki, podobno woda z Inowrocławia wyleczyła z niepłodności Judytę, żonę króla Władysława Hermana, matkę króla Bolesława Krzywoustego. Pierwsze w Inowrocławiu urządzenia do kuracji kąpielowych, wille i pensjonaty powstały po założeniu w roku 1875 Towarzystwa Akcyjnego Solanki Inowrocławskie. Dziesięć lat później zapoczątkowano uzdrowiskowe leczenie schorzeń reumatycznych u dzieci. Po uruchomieniu w dwudziestoleciu międzywojennym zakładu przyrodoleczniczego, rozpoczęła się inowrocławska era borowinowa. Moda na bywanie u wód oraz popularność uzdrowiska wśród kuracjuszy pozwoliły na przekształcenie się zachodniej części Inowrocławia w dzielnicę kurortową. Większość zabudowy z przełomu XIX i XX stulecia cieszy do dziś. Profil leczniczy uzdrowiska w Inowrocławiu to ortopedia, neurologia, reumatologia, kardiologia, angiologia, laryngologia, gastroenterologia, diabetologia, otyłość i osteoporoza. Leczy się tu schorzenia układu krążenia, układu kostno-mięśniowego i narządu ruchu oraz choroby dróg oddechowych i przemiany materii. Prowadzona jest rehabilitacja po udarach mózgu. Dzisiejsze uzdrowisko Inowrocław to potężne tężnie solankowe, w otoczeniu ponad stuletniego parku solankowego i zabytkowej zabudowy zdroju. Tężnie o długości 300 metrów i wysokości 9 metrów mają kształt połączonych wieloboków i działają jak aerozol solankowy. Na górze tężni jest taras widokowy. Inowrocławskie tężenie uchodzą za wyjątkowe w skali Europy. Spacer parkową Aleją Dębów wpływa kojąco na drogi oddechowe i obniża poziom ciśnienia tętniczego. Tradycyjne lecznictwo uzdrowiskowe uzupełnione jest przez ofertę usług spa. Uzdrowisko Inowrocław gwarantuje kuracjuszom spokój i wypoczynek spotęgowany uzdrawiającą mocą peloidów – solanki chlorkowo-sodowo-bromkowo-magnezowej.
Po zabiegach warto zwiedzić inowrocławskie mury obronne, a za nimi zabytki sakralne. Kościół z XII wieku, zwany przez inowrocławian „ruiną" i kościół neoromański, z wieżą liczącą 77 metrów oraz kościół św. Mikołaja, w którym w 1397 r., Jadwiga przepowiedziała wiktorię grunwaldzką małżonka króla. Reprezentacyjna ulica Solankowa zauroczy kuracjuszy różnorodnością architektury kamienic – od gotyku angielskiego, poprzez renesans włoski, francuski i niderlandzki, aż do klasycyzmu. Mostem do XXI wieku jest Królówka, niegdysiejszy trakt komunikacyjny i handlowy miasta, a dziś ulica Królowej Jadwigi, tętniąca życiem towarzyskim i handlowym, pośród zabudowy przełomu XIX i XX wieku.
Koronowo
Nazwa miejscowości pochodzi od nazwy klasztoru i odnosi się do korony Matki Boskiej, choć dla mieszkańca nieodległej Bydgoszczy z mniejszą uwagą podchodzącego do historii, jest sama w sobie synonimem rekreacji weekendowej i udanego pomysłu na spędzenie latem wolnego czasu. Popularność zyskała przede wszystkim ze względu na słynny Zalew Koronowski, plaże, przystanie, rejsy i kursy żeglarskie, ośrodki wypoczynkowe i organizowane w sezonie letnim liczne wydarzenia weekendowe, na przykład jarmarki rękodzieła i pokazy rzemieślnicze. W sezonie żeglugowym, od końca kwietnia do początku października, po Zalewie Koronowskim pływa prom, można też odbyć rejs na pokładzie statku spacerowego. Przez miasto i w jego pobliżu przebiegają szlaki turystyczne, piesze i rowerowe między innymi 150-kilometrowa trasa z Bydgoszczy przez Koronowo do Konarzyny. Koronowo nie powinno być kojarzone wyłącznie z wypoczynkiem nad wodą i turystyką aktywną. Miasto posiada interesujące zabytki. Wartą zwiedzenia jest między innymi trójnawowa bazylika z dwoma rzędami kaplic poklasztornego zespołu cysterskiego, kościół pod wezwaniem świętego Andrzeja, którego budowę zakończono w 1396 roku dodając potem wiele architektonicznych elementów barokowych, czy też wpisany do rejestru zabytków cmentarz żydowski z wieloma zachowanymi przykładami żydowskich symboli sztuki nekropolicznej i symboliki chrześcijańskiej. Najlepiej poznaje się historię okolic i współczesne atrakcje idąc ścieżką dydaktyczną „Cysterski Gaj” długości około 3 kilometrów. Trasa rozpoczyna się w rynku Koronowa, prowadzi przez obszary cenne przyrodniczo, miejsca historycznie upamiętnione, jak to, z którego polskie wojska wyruszyły na bitwę z Krzyżakami, zabytkowe obiekty i punkty ciekawych odkryć archeologicznych. W budynku w centrum starego miasta przy Placu Zwycięstwa 22 ma biuro Punkt Informacji Turystycznej, Kto lubi zwiedzanie z przewodnikiem może liczyć na usługi w tym zakresie świadczone przez PTTK.
Tuchola
Nazywana, nie bez racji, stolicą Borów Tucholskich. Usytuowana jest na skraju jednego z największych kompleksów leśnych w Polsce w sąsiedztwie doliny Brdy. Stanowi dobre miejsce wypadowe w głąb puszczy i interesujący przystanek turystyczny na dłuższej trasie prowadzącej przez region. Do zatrzymania się na jedną noc lub dłuższy pobyt, zachęca różnorodna oferta noclegowa, tak w samym mieście, jak i najbliższej okolicy. Zwiedzaniu Tucholi nieodmiennie towarzyszy rys historyczny. Początki miejscowości sięgają czasów średniowiecza. Prawa miejskie uzyskała w 1346 roku. W tamtym okresie wzniesiono zamek komtura krzyżackiego, murowany kościół, ratusz oraz mury obronne. Niewiele po nich niestety pozostało. Kto jednak potrafi spojrzeć na Tucholę okiem bywalca, doceni na przykład wpisane do rejestru zabytków układ urbanistyczny najstarszej części miasta oraz kościół parafialny św. Jakuba Apostoła. W miejscu dawnego zamku urządzony został skwer Dwóch Mieczy, które symbolizują znany epizod z historii wojen polsko-krzyżackich. Dwa nagie miecze posłane królowi Jagielle przed bitwą pod Grunwaldem należały do ówczesnego komtura Henryka von Schwelborn. Do tego zdarzenia spopularyzowanego w czołówce filmu „Krzyżacy”, nawiązuje nazwa trasy „Szlak Jagielloński – Dwa Miecze”. Interesująco prowadzi z odrestaurowanej w 2011 roku starówki przez główne ulice, okrąża częściowo miasto lasami, pozwala poznać lokalną historię, warunki przyrodnicze i przy tym aktywnie wypocząć. Zwiedzających zainteresują zbiory Muzeum Borów Tucholskich z ekspozycją etnograficzną poświęconą życiu i kulturze Borowiaków, sztuką ludową, wystawą archeologiczną przedmiotów z wykopalisk w Raciążu, Gockowicach, Ostrowitem i przykładami wypreparowanych zwierząt, które za życia bytowały wokół w borach. W Budynku muzeum mieści się punkt informacji turystycznej. Jednym z wydarzeń, które sprawia, że w mieście robi się rojno są Dni Borów Tucholskich, impreza znana daleko poza Pomorzem i granicami kraju, promuje kulturę regionu i tradycję rzemiosł tutejszych społeczeństw. Przez Tucholę prowadzi wiele szlaków pieszych, rowerowych, konnych, również szlak zamków krzyżackich. Do bardziej znanych należą niebieski Ogólnopolski Turystyczny Szlak Rowerowy Bory Tucholskie z Bydgoszczy przez Tucholę do Chojnic i czarny Regionalny Turystyczny Szlak Rowerowy po Borach Tucholskich, biorący początek w Tucholi, prowadzący przez rezerwaty przyrody i Park Narodowy „Bory Tucholskie" do Bachorza.