Turystyczne Top5 regionu lubuskiego

Na portalu narodowym www.polska.travel trwa głosowanie internautów na największe atrakcje turystyczne polskich regionów. Do 15 listopada wybierają jedną z pięciu reprezentatywnych propozycji regionu lubuskiego.

Kandydatury, czyli atrakcje o największym potencjale turystycznym, wytypowane zostały przez Polską Organizację Turystyczną na podstawie prowadzonych badań, analiz i opinii regionalnych organizacji turystycznych. Sondaż umieszczony jest pod adresem www.polska.travel/hity. W tym miejscu znajdziemy opis zasad, na jakich organizowany jest sondaż oraz listę „Top 5" regionu lubuskiego. Wybieramy jedną z atrakcji, która najbardziej zasługuje na nasz głos. Następnie klikamy komendę „Głosuj". Na zastanowienie są dwa tygodnie. Po ich upływie prezentowany będzie kolejny region. Opisy atrakcji znajdują się na portalu narodowym www.polska.travel. Poniżej przybliżamy wiedzę na temat piątki kandydatur, są nimi Międzyrzecki Rejon Umocniony, Park Dinozaurów Nowiny Wielkie, Park Mużakowski – UNESCO, Park Narodowy Ujście Warty, Przystanek Woodstock w Kostrzynie nad Odrą.

Międzyrzecki Rejon Umocniony

Największe w Europie pozostałości fortyfikacji, jeden z najciekawszych historycznych obiektów militarnych. W podziemiach betonowych umocnień zimuje ponad 30 tys. nietoperzy należących do 12 gatunków. Na podstawie zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego a następnie Rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, na obszarze Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego utworzony został rezerwat nietoperzy. Militarny system umocnień wzmocniony zaporami, zbudowanych został przez Niemców w latach 1934–1944 dla obrony wschodniej granicy. Zaliczany jest po Linii Maginota do najciekawszych europejskich kompleksów fortyfikacyjnych. O jego budowie, podobnie jak w przypadku słynnych umocnień na granicy Francji, zadecydowała błędna ocena przyszłej strategii prowadzenia wojen. Budowy fortyfikacji nigdy nie zakończono zgodnie z opracowanymi planami. Do wybuchu drugiej wojny światowej zrealizowano około jedną trzecią założeń. Prace zostały wstrzymane na rozkaz Hitlera w 1938 roku z uwagi na wysokie koszty i zmianę doktryny wojennej. Wojnę pozycyjną zastąpiła blitzkrieg. Podczas wojny podziemne tunele zaadaptowane zostały przez firmę Daimler-Benz na pomieszczenia fabryczne, w których produkowano i naprawiano silniki lotnicze. Fortyfikacje odegrały pewną rolę w styczniu 1945 roku, powstrzymując przez trzy dni natarcie wojsk radzieckich, co ułatwiło Niemcom zajęcie pozycji obronnych na linii Odry. Po wojnie, na krótko, część obiektów służyła celom wojskowym, wiele wysadzono w celu pozyskania stali pancernej. W planach wykorzystania budowli było także przeznaczenie części podziemi na magazyny odpadów radioaktywnych. Do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa wpisany został centralny odcinek umocnień, wybrane obiekty militarne, zespół podziemnych korytarzy i zespół zapór przeciwpancernych, tak zwanych zębów smoka zlokalizowanych na terenie obecnych gmin Międzyrzecz i Lubrza. Ruch turystyczny na terenie fortyfikacji trwa cały rok. W okresie zimowania nietoperzy od listopada do marca, ograniczony jest tylko do jednego obiektu. Całość zbudowanych przez Niemców linii schronów bojowych ciągnie się przez ponad 100 kilometrów. Centralny fragment tworzą bunkry w rejonie Międzyrzecza połączone podziemnymi tunelami o długości ponad 30 kilometrów. Zwiedzanie zabytku odbywa się pod opieką przewodnika. Jedna z podziemnych tras turystycznych bierze początek we wsi Pniewo, inna zaczyna się koło miejscowości Boryszyn. W Pniewie znajduje się skansen sprzętu wojskowego i pomieszczenia wystawowe, w których zgromadzono eksponaty związane z historią i przyrodą tego rejonu. Organizowane są też zloty pojazdów militarnych. Główną arterią komunikacyjną podziemi jest główny korytarz, od którego odchodzą liczne odnogi. Najatrakcyjniejszym zabytkiem jest obiekt bojowy o nazwie panzerwerk 717, jedyny który zachował się w całości do czasów współczesnych. W części naziemnej, chronionej stalową kopułą o ścianach grubości 25 centymetrów, umieszczone były stanowiska karabinów maszynowych, miotacz ognia i granatnik motorowy. Muzealne wnętrza bunkra zaaranżowano zabytkowymi eksponatami i elementami scenografii z manekinami żołnierzy, a także poglądowymi grafikami rekonstruującymi oryginalny wygląd pomieszczeń. 30 metrów pod ziemią znajdowały się koszary i ważne dla długotrwałej obrony punkty zaplecza, między innymi skład amunicji, elektrownia, wentylatory i sanitariaty. Podziemia bunkra łączą się z główną linią ruchu oraz z innymi bunkrami. Turyści mają do wyboru kilka tras zwiedzania. Trasa krótka obejmuje informacje przewodnickie w sali muzealnej, przejście trasą dydaktyczną, która prowadzi między innymi przez teren umocniony zębami smoka, mały schron bojowy, naziemną część panzerwerka 717, zejście około 30. metrów betonowymi schodami do zaplecza magazynowo - koszarowego z drezyną o napędzie ręcznym, dalej przejście podziemnym tunelem do panzerwerka 716, który stanowi końcowy etap wycieczki. Trwa ona około półtorej godziny. Godzinę dłużej zajmuje przejście trasą długą, prowadzącą dodatkowo do podziemnego dworca kolejki wąskotorowej. Na wyprawę trasami specjalnymi, w zależności od wariantu, należy zarezerwować od czterech do ośmiu godzin. Wiodą one poprzez miejsca niedostępne w trakcie typowego zwiedzania. W tym wypadku od turystów wymagane jest wyposażenie, na które składają się latarki z dodatkowymi bateriami, ciepła odzież zabezpieczająca przed wilgocią i chłodem, wodoodporne obuwie, prowiant, napoje. Ponieważ w podziemiach panuje stała temperatura około 10 °C, przy zwiedzaniu tras krótszych również warto mieć na sobie cieplejsze odzienie, a także, pomimo że większość tuneli jest oświetlona, na wszelki wypadek zabrać latarkę. Przed decyzją o zejściu w podziemia nie zaszkodzi poddać ocenie własną kondycję fizyczną, do pokonania jest spory dystans w tym kilkaset stopni schodów. Ceny biletów normalnych za wycieczki dla turystów indywidualnych na krótkiej trasie wynoszą 15 zł. Trzy złote więcej kosztuje bilet na trasę długą. 12 zł to koszt zwiedzania panzerwerka 717. Trasy niestandardowe wybierają najczęściej organizatorzy wycieczek grupowych. Koszty wypraw są wyższe, wymagają kilkudziesięciozłotowych opłat za bilety, ceny różnią się w zależności od długości pobytu w podziemiach. Do tej kwoty należy dodać kilkaset złotych za obowiązkową opiekę przewodnika.

Do Muzeum Fortyfikacji i Nietoperzy oraz podziemnej trasy turystycznej Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego w miejscowości Pniewo, zmotoryzowanym dojechać najłatwiej trasą z Wrocławia do Szczecina. Niedaleko skrzyżowania autostrady A2 i drogi ekspresowej S3, jest zjazd w kierunku miejscowości Kaława. Drogę wskazują brązowe tablice. Parking koło muzeum jest bezpłatny.

Park Dinozaurów Nowiny Wielkie

Założony został w 2007 roku we wsi Nowiny Wielkie przez właściciela mieszczącej się w tej miejscowości pracowni plastycznej, która zajmuje się produkcją modeli z żywicy poliestrowej i włókna szklanego, między innymi naturalnej wielkości prehistorycznych gadów zamawianych przez parki rozrywki. Odwiedzający Park Dinozaurów Nowiny Wielkie mogą obejrzeć ponad 40 modeli praszczurów, płazów, gigantycznych owadów, tygrysów szablozębnych i innych gatunków żyjących przed milionami lat na ziemi. Ustawiono je wzdłuż ścieżki edukacyjnej o długości około 700. metrów, która podzielona jest na geochronologiczne okresy. Od epoki wczesnego dewonu, czwartego okresu ery paleozoicznej przed 410. milionami lat, do epoki późnej kredy około 65. milionów lat temu. Turyści mogą w oparciu o przekazywane informacje dopasować okresy geologiczne, zmiany klimatu i rodzaju roślinności do stadiów rozwoju życia na planecie. Ścieżka prowadzi przez współczesny las, oczywiście odmienny od ich naturalnego otoczenia przyrodniczego. Niemniej jednak, przynajmniej niektóre z nich, mogłyby nie czuć się wcale obco, ponieważ jak twierdzą badacze, na przykład dinozaury posiadały cechy pozwalające na adaptację do zmienionych warunków bytowych. Właśnie one najbardziej pobudzają wyobraźnię. Wśród dinozaurów panowało spore zróżnicowanie, tak pod względem kształtów, jak rozmiarów i diety. Odkryto dotąd tropy około tysiąca gatunków. Od mierzących około metra, niewielkich mięsożernych teropodów z rodziny kompsognatów, po liczące ponad 30 metrów i ważące prawie 30 ton roślinożerne sejsmosaury. Każdy gatunek przystosowany był do odmiennego trybu życia, a zróżnicowanie spożywanego pokarmu powodowało, że na ogół nie brakowało im pokarmu. Dinozaury, które według znalezisk, żyły na wszystkich lądach przez około 150 milionów lat, wymarły z niewiadomych przyczyn ponad 60 milionów lat temu. Jednoznacznie nie ustalono też, kiedy się pojawiły. Niektóre teorie szacują wiek najstarszych znalezisk nawet na przeszło 200 milionów lat. Terminem dinozaur, czyli straszny jaszczur, po raz pierwszy posłużył się w XIX wieku angielski lekarz i paleontolog Richard Owen, który uznał, że odnajdowane kości nieznanych zwierząt, należą do jednej grupy. Modele w Parku Dinozaurów Nowiny Wielkie wykonane zostały przy współpracy z polskimi paleobiologami w oparciu o naukową literaturę i stanowią wierne odzwierciedlenie prehistorycznych gadów. Robią one szczególne wrażenie na zwiedzających w miesiącach, kiedy zmrok zapada wcześniej i gady wydobywa z mroczności podświetlenie zainstalowane w części parku. Po przejściu ścieżki dydaktycznej, trasa zwiedzania prowadzi do Muzeum Minerałów „Skarby ziemi". Zgromadzono w nim około pięciuset eksponatów skamielin i okazów minerałów z terenów Polski i różnych rejonów świata. Edukacyjne zajęcia dla dzieci prowadzone są w sali Dino Club. Najmłodsi mogą też spędzić czas na placu zabaw, gdzie między innymi w ogromnej piaskownicy, natrafiają na ukryty szkielet tyranozaura, który z przejęciem odkopują często przy zaangażowaniu i wsparciu rodziców. To miejsce dzieli nieodległy spacer od malowniczego stawu zasilanego leśnymi strumieniami. W przejrzystej wodzie dostrzec można kolorowe karasie, jazie i jaskrawokolorowe, długowieczne karpie koi. Ciekawym okazem przyrody jest wiekowy dąb, który jak ustalono, pamięta czasy sprzed około siedmiuset lat. Gdy zwiedzanie i atrakcje przeciągają pobyt na wiele godzin, turyści nabierają sił odwiedzając Bar Dino, w którym podawane są ciepłe przekąski, napoje i słodycze. Na zakończenie wizyty w Parku Dinozaurów Nowiny Wielkie warto zaopatrzyć się w pamiątki. Może być to na przykład miedziana moneta o nominale 1 Dino wybita w parkowej mennicy. Więcej pamiątek, książek i gadżetów tematycznie związanych z dinozaurami oraz minerałów i skamieniałości, oferuje za niewygórowane ceny tutejszy sklepik. Za bilety wstępu do Parku Dinozaurów płaci się od 10 złotych do 13. Bezpłatnie wchodzą dzieci, których wzrost nie przekracza jednego metra. Park Dinozaurów Nowiny Wielkie otwarty jest w sezonie letnim, w lipcu i sierpniu, od godziny 9.00 do 20.00, przy czym w weekendy i święta krócej, od 10.00 do 20.00. W maju, czerwcu i wrześniu od godziny 9.00 do 18.00, w weekendy od 10.00 do 19.00. W październiku od godziny 9.00 do 17.00, w weekendy od 10.00 do 18. W listopadzie oraz od 16 grudnia do końca roku, obiekt jest nieczynny. Natomiast od 1 grudnia do 15 organizowana jest akcja Świętego Mikołaja.

Do Nowin Wielkich, zmotoryzowanym najłatwiej dotrzeć jadąc drogą nr 132 łączącą Gorzów Wielkopolski z Kostrzynem nad Odrą.

Park Mużakowski – UNESCO

Jeden z najbardziej rozległych europejskich zabytkowych parków krajobrazowych liczący około 700. hektarów powierzchni. Rozciąga się na naturalnie urozmaiconych terenach po obu stronach granicznej rzeki Nysa Łużycka, która rozcina przełomem potężną morenę czołową, nazwaną Łukiem Mużakowa. Większa część tego zabytkowego zespołu parkowego, znajduje się po stronie polskiej, w granicach gminy Łęknica. W obrębie historycznego parku zlokalizowane jest dawne graniczne przejście drogowe z Niemcami Łęknica – Bad Muskau. Polska część parku uznana została w 2004 roku za pomnik historii. W tym samym roku Park Mużakowski wpisany został na Listę światowego dziedzictwa UNESCO, jako jedno z najwybitniejszych dzieł europejskiej architektury ogrodowej dziewiętnastego stulecia. Polską częścią parku zarządza Narodowy Instytut Dziedzictwa w Warszawie. Fundacja Fürst–Pückler–Park Bad Muskau odpowiada za część po niemieckiej stronie granicy. Park uznawany dziś za wspaniały przykład sztuki ogrodowej, założył w pierwszej połowie XIX wieku książe Herman Puckler-Muskau, wybitny znawca i twórca niemieckich ogrodów krajobrazowych. Zainspirowany ogrodami angielskimi, przekształcił z wielkim rozmachem swoją rezydencję w zespół o niezwykle wyrazistej kompozycji. W zamyśle twórcy miało to być miejsce, w którym łączy się natura, kultura i technika. Park wkomponowany został w rozszerzający się w tym miejscu, naturalny teren doliny Nysy Łużyckiej o urozmaiconych zboczach i wysokich tarasach osiągających do 60. metrów wysokości. Na krawędziach tarasów po obu jej stronach wniesiono budowle i urządzono miejsca widokowe. Szczególnie udane są obiekty rezydencjalne. Otoczone ogrodami, ozdobione detalami architektonicznymi i roślinnymi, w dużej części zaprojektowane przez znanego niemieckiego architekta, urbanistę, projektanta i malarza Karola Fryderyka Schinkela. Najważniejszą budowlą jest Nowy Zamek. Do miejsc polecanych przez przewodników i przyciągających uwagę zwiedzających, należą między innymi Wiadukt, Most Książęcy, Most nad Wąwozem, Most Królewski z ażurową balustradą. Do końca drugiej wojny światowej dobra należały do rodziny von Arnim. W realiach powojennych park podzielony został granicą państwową. Po niemieckiej stronie znajduje się centralna jego część z pałacem, głównymi budynkami i ogrodami. Natomiast po polskiej park o powierzchni około 500. hektarów. Obie strony łączą mosty. Most Podwójny oraz Most Angielski. Od lat 80. ubiegłego stulecia oba państwa objęły park wspólnym programem rewaloryzacji. Park Mużakowski odwiedza rocznie ponad 300 tys. turystów z wielu krajów. Można go zwiedzać pieszo, rowerem lub konno czy bryczkami. Park udostępniony jest dla turystów bezpłatnie przez całą dobę, odpłatne są usługi przewodników. Najbardziej polecane turystom są spacery tematyczne prowadzone przez specjalistów z zakresu ochrony przyrody i krajobrazu, botaników i leśników. Spacer pozwala zwiedzającym w najlepszy sposób poznać przyrodę parku, budowę geologiczną terenu oraz bytujące w tym rejonie zwierzęta. Wybierając się na wyprawę indywidualnie, nie powinno się zapominać o mapie i przewodniku turystycznym. Można się w nie zaopatrzyć w punkcie informacji turystycznej po polskiej stronie. Warto je mieć przy sobie, ponieważ na obszarze parku ustawiono niewiele tablic informacyjnych. Wzdłuż wyznaczonych tras jest wiele punktów widokowych, na przykład ze Wzgórza Hilki roztacza się panorama na rzekę i Łąkę Zamkową z Nowym i Starym Zamkiem. Niezwykle romantyczna ścieżka Sary wijąca się w głębokim wąwozie prowadzi do uważanego za najładniejszy, Mostu Arkadowego. Dalej usytuowany jest Wiadukt, który stanowił wejście do parku od strony wschodniej. Osoby lubiące podziwiać okolice z wysokości siodełka rowerowego, mogą wypożyczyć dwuślad w Ośrodku Kultury Sportu i Rekreacji w Łęknicy. Innego rodzaju wrażeń dostarczają spływy kajakowe i pontonowe między innymi po Nysie Łużyckiej, Kwisie i Bobrze. Mniejszej aktywności fizycznej od uczestników wymagają przejażdżki bryczką połączoną z piknikiem, który oferuje gospodarstwo agroturystyczne w Żarkach Wielkich.

Punkt informacyjny po stronie polskiej prowadzony przez Stowarzyszenie Geopark Łuk Mużakowa znajduje się w Łęknicy przy ulicy Wybrzeżnej. Obsługuje zainteresowanych od kwietnia do października w godzinach od 10.00 do 17.00, z wyjątkiem poniedziałków. W ten dzień informacji udzielają pracownicy położonej naprzeciw, Pracowni Terenowej Narodowego Instytutu Dziedzictwa Park Mużakowski. Na dojeździe do parku przy ulicy Wybrzeżnej jest bezpłatny parking dla samochodów osobowych i autokarów. Po stronie niemieckiej za parkowanie się płaci.

W tym roku w maju w Parku Mużakowskim zorganizowano dla turystów jubileuszową imprezę z okazji dwóchsetlecia rozpoczęcia przez księcia Hermanna von Pückler-Muskau realizacji planów przebudowy swojej starej siedziby i upiększenia otaczającej ją okolicy. W efekcie powstał jeden z najbardziej znanych historycznych parków krajobrazowych, dziś polsko-niemiecki Park Mużakowski / Muskauer Park, uznany jest za dobro światowego dziedzictwa.

Park Narodowy Ujście Warty

Jest polskim parkiem narodowym z najkrótszą historią. Powstał w 2001 roku w miejsce istniejącego od 1977 roku rezerwatu przyrody Słońsk po dołączeniu części Parku Krajobrazowego Ujście Warty. Położony jest w historycznej delcie ujścia Warty do Odry, na wschód od granicznego miasta Kostrzyn nad Odrą. Stanowi unikatowy obszar podmokły, będący jednym z najważniejszych pod względem ornitologicznym miejsc w kraju i największych rezerwatów ptactwa wodnego i błotnego w Europie. Jego powierzchnia wynosi ponad 8 tys. hektarów, a powierzchnia otuliny ponad 10 tys. hektarów. Flora parku liczy około pięciuset gatunków, istnieje 60 zbiorowisk roślinnych. Krajobraz parku stanowią przede wszystkim otwarte łąki i pastwiska oraz zarośla wierzbowe poprzecinane siecią kanałów, cieków wodnych, rzeczek i starorzeczy. Lasy i zadrzewienia stanowią 1 procent obszaru chronionego. Park jest unikatową na skalę europejską ostoją ptaków wodnych i błotnych. Żyje tu prawie 250 gatunków ptaków, z czego około 170 to gatunki lęgowe. Pośród tych gatunków znajduje się 26 zaliczanych do ginących w skali światowej, a kilkanaście znajduje się w polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt, na przykład bączek, ohar, cyraneczka czy kulik wielki. Zalewowe obszary parku stanowią schronienie dla ptaków podczas pierzenia oraz są ważnym miejscem wypoczynku tysięcy ptaków migrujących. Gnieżdżą się tutaj między innymi mewy, rybitwy, perkozy, kaczki, gęś gęgawa, siewki, chruściele, wodniczki, łabędzie, żurawie, czaple. Przelotem zatrzymują się inne jeszcze gatunki ptaków, a jesienią rozlewiska goszczą tysiące kaczek, gęsi, żurawi. Tutaj znajduje się największe zimowisko arktycznego łabędzia krzykliwego. Jesienią tereny parku opanowują gęsi, których pojawia się tutaj nawet do dwustu tysięcy. Wchodzący w skład parku rezerwat Słońsk, z uwagi na szczególne znaczenie zwłaszcza dla ptaków wodnych i błotnych, został w 1984 roku objęty konwencją Ramsarską, której celem jest ochrona terenów podmokłych, ważnych, jako siedlisko życiowe ptaków. Symbolem parku jest gęś zbożowa.

Walory przyrodnicze, krajobrazowe i kulturowe Parku Narodowego „Ujście Warty" tworzą warunki do uprawiania różnych form ekoturystyki. Rozlewiska są chętnie odwiedzane przez obserwatorów ptaków i innych miłośników przyrody, w czym pomagają wyznaczone ścieżki i punkty obserwacyjne. Park można zwiedzać przez cały rok, od świtu do zmierzchu, wyłącznie po udostępnionych do tego celu drogach. Polecanym przez pracowników Parku Narodowego „Ujście Warty" sposobem zwiedzania jest poznawanie ścieżek przyrodniczych. Wszystkie są wyposażone w tablice opisujące przyrodę wokół tras. Jedna z popularnych pieszych ścieżek nosi nazwę „Mokradła". Bierze początek przy siedzibie Parku w Chyrzynie, wytyczona została na długości jednego kilometra. Dwukilometrową ścieżkę „Ptasim Szlakiem" pokonać można pieszo lub rowerem. Zaczyna się i kończy na zachód od Słońska, umożliwia obserwację miejsc lęgowych ptaków wodnych i błotnych. Rowerzyści chętnie podążają ścieżką przyrodniczo-historyczną „Na dwóch kółkach przez polder północny". Do wyboru mają dwie wersje trasy. Dłuższa wiąże się z pokonaniem dystansu około 30. kilometrów, przy czym niektóre odcinki stawiają przed turystami wymagania sporej kondycji i umiejętności prowadzenia dwuśladu ze względu na zmienny fragmentami charakter podłoża. Mniej doświadczeni cykliści, którzy nie czują się na siłach sprostaniu wyzwaniom terenowym, mogą wybrać krótszą wersję ścieżki, lub też pokonywać tylko wybrane jej odcinki. Wzdłuż trasy zbudowano dwie wiaty i 20 przystanków z tablicami informacyjnymi. Wyruszając na trasę dobrze jest mieć przy sobie przewodnik po ścieżce. Turyści zmotoryzowani, którzy nie lubią na zbyt długo rozstawać się z wygodnym fotelem auta, docenią zalety „Bobrowej Drogi". Przy pałacu w Dąbroszynie powinni skręcić na południe zgodnie z kierunkowskazami „Do ścieżki przyrodniczej". Brukowa droga na pierwszym odcinku przechodzi w nawierzchnię ułożoną z betonowych płyt. Po przejechaniu około kilometra dociera się do mostku i drewnianej wiaty. W tym miejscu można zaparkować samochód i udać się pieszo drogą gruntową około pół kilometra do drogi poprzecznej. Należy skręcić w lewo. Po przejściu około dwustu metrów, dociera się do mostu, przy którym znajdują się duże żeremie bobrowe.

W 2009 roku Park Narodowy Ujście Warty został laureatem konkursu EDEN na najlepszą europejską destynację turystyczną. Polską edycję konkursu przeprowadza Polska Organizacja Turystyczna.

Przystanek Woodstock w Kostrzynie nad Odrą

Największy obecnie na starym kontynencie festiwal muzyczny. Organizowany na przełomie lipca i sierpnia od 1995 roku w Kostrzynie nad Odrą. Od 2004. rokrocznie bierze w nim udział po kilkaset tysięcy uczestników nie tylko z Polski, ale też z Niemiec, Europy Zachodniej i byłych krajów Związku Radzieckiego. W rekordowych latach frekwencja na festiwalu osiągała poziom niemal taki, ilu mieszkańców liczy cały region lubuski. Barwnemu tłumowi tworzącemu niepowtarzalną atmosferę, koncertom artystów, niezwykłemu przekrojowi stylów, kultur i subkultur towarzyszy bardzo czytelne przesłanie: Stop przemocy, stop narkotykom, miłość, przyjaźń i muzyka. Obecni na festiwalu są także przedstawiciele Kościoła, organizujący Przystanek Jezus. Od roku 2008 (XIV edycja) festiwal przybrał formułę trzydniową, zgodnie ze zwyczajem największych i najpopularniejszych festiwali świata, trwa od czwartku do soboty, tak aby goście jeszcze w weekend mogli swobodnie powrócić do domów. Przystanek Woodstock nagrodzony został Złotym Certyfikatem w konkursie Polskiej Organizacji Turystycznej na Najlepszy Produkt Turystyczny. Imienną nagrodę prezesa Polskiej Organizacji Turystycznej za wkład w promocję Polski, odebrał Jerzy Owsiak, organizator festiwalu, potrafiący zbliżyć do siebie ludzi w szlachetnym celu niesienia pomocy potrzebującym. To jedno z wielu wyróżnień. Między innymi w rankingu Havas Sports & Entertainment prowadzonym na rynkach europejskich, w kategorii najlepiej zorganizowanych festiwali, Przystanek Woodstock zajął trzecie miejsce - po brytyjskim Glastonbury i norweskim Øya. W kategorii „najlepszy festiwal na Starym Kontynencie" Przystanek Woodstock uplasował się na 12. miejscu, tuż po Openerze i Coke Live Music Festival. Największy sukces Przystanku Woodstock to jednak pierwsze miejsce w kategorii „największa wartość", oceniającej efektywność wykorzystanych środków finansowych. Impreza jest, bowiem formą podziękowania dla Wolontariuszy oraz darczyńców Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, którzy w czasie styczniowego finału zbierają pieniądze dla Fundacji oraz wspierają ją finansowo. Organizowane wtedy festyny, imprezy, aukcje i licytacja serduszek, pozwalają na zebranie funduszy na sprzęt medyczny dla polskich szpitali.

Główne atrakcje Festiwalu to koncerty muzyczne odbywające się na dużej i małej scenie zwanej folkową oraz w Pokojowej Wiosce Kriszny. W ramach festiwalu działa też Akademia Sztuk Przepięknych będąca miejscem spotkań i dyskusji na gorące tematy o współczesnej Polsce i świecie, a także udziału w artystycznych warsztatach. Oczywiście najważniejsza jest muzyka. W każdej edycji festiwalu występuje kilkadziesiąt zespołów z Polski i świata, wśród nich muzycy znani i dopiero debiutujący przed wielusettysięczną woodstockową publicznością. Jak podkreślają organizatorzy, niezwykle ważnym elementem Przystanku Woodstock jest Akademia Sztuk Przepięknych. Uczestnicy festiwalu mogą rozmawiać z zaproszonymi gośćmi ze świata mediów, kultury i sztuki a także spotykać przedstawicieli różnych religii w ramach projektu „Dialog trzech kultur". Brać udział w warsztatach artystycznych, muzycznych, garncarskich, filmowych oraz szeregu innych inicjatywach, które rodzą się spontanicznie w czasie trwania festiwalu. Na przykład w roku poprzedzającym organizowane w Polsce mistrzostwa Europy UEFA EURO 2012™, wspólnie z Polską Organizacją Turystyczną odpowiadającą za promocję Polski i polskiej turystyki na świecie, zorganizowano zawody piłkarskie w strefie sponsorów mistrzostw. Spotkania w Akademii Sztuk Przepięknych przebiegają z zachowaniem uzgodnionych zasad słuchania i dyskutowania na poziomie. W ich trakcie nie spożywa się piwa i nie pali papierosów. W edycji roku 2015 młodzi ludzie spotkali się ze zwycięzcą Dakaru Rafałem Sonikiem, współtwórcą gry Wiedźmin Marcinem Iwińskim, psychologiem Marią Rotkiel, himalaistką Anną Czerwińską, podróżnikiem i kajakarzem Aleksandrem Dobą oraz z aktorami teatru 6. piętro. W strefie Przystanku Jezus ludzie mogli dyskutować na temat wiary. Fascynacji kulturą wschodnią, jej smakom, kulturze i filozofii można się było oddać w Pokojowej Wiosce Kriszny. Swoje stoisko miała też w 2011 roku Polska Organizacja Turystyczna. W tę atmosferę refleksji wpisują się też chwile symboliczne. Jak ta, 1 sierpnia o godzinie 17.00, w rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego, gdy obecni oddali hołd jego uczestnikom, a nad ich głowami rozwinięta została kilkudziesięciometrowa polska flaga. Patriotycznym nawiązaniem do przeszłości są też na przykład organizowane przez Muzeum Twierdzy Kostrzyn, zwiedzanie z przewodnikiem Kostrzyńskich Pompejów - ruin Starego Miasta i Twierdzy Kostrzyn. Tej „bramy do Berlina" Niemcy zaciekle bronili przed nacierającymi oddziałami radzieckimi. Pozostały murki po kilkupiętrowych kamienicach, kilka stopni schodów do nieistniejących budynków, resztki murów w miejscu kościoła. Znakiem zaangażowania młodzieży w sprawy społecznej kultury są happeningi, przykładem może być zorganizowany przez Greenpeace, kiedy kilka tysięcy osób utworzyło postać człowieka wyciągającego rękę w kierunku słońca. W ten sposób ekolodzy chcieli zwrócić uwagę na konieczność rozwijania w Polsce energii odnawialnej. Zresztą wiele inicjatyw wiąże się z zainteresowaniami, pasją i odmiennym stylem życia różniącym środowiska. Na przykład utworzona wioska motocyklowa zgromadziła kilka tysięcy właścicieli tych pojazdów.

Przystanek Woodstock to jednak przede wszystkim zabawa. Na przykład bicie kolejnych rekordów Guinnessa. Było ich wiele, choćby na Największą Ilość Skumulowanej Energii Wytworzonej za Pomocą Ludzkich Mięśni, albo na pomalowanie ciał jak największej liczbie osób. Nowy rekord to 497 pomalowanych ludzi. Zabawą widowiskową i energetyzującą, ale też mało estetyczną, jak chce wielu obserwatorów krytycznie oceniających festiwal, jest tradycyjna bitwa na błoto. W wybranym miejscu ustawiony jest grzybek prysznicowy, z którego leci woda tworząca wokół błotny basen. W edycji 2015, władze województwa lubuskiego zaprosiły uczestników także na lżejszy wariant bitewny. Niosącą również sporo zabawy Tomatinę, wojnę na pomidory. Uczestnicy Przystanku mogą brać również udział w działaniach różnych organizacji pozarządowych, które mają swoje strefy na terenach festiwalowych i popularyzują własne akcje, rozmawiają o zagrożeniach alkoholowych, narkotykowych oraz innych problemach miedzy innymi ochronie praw człowieka, ekologii, prawach zwierząt. W programie trzydniowego pobytu są też wycieczki i poznawanie atrakcji turystycznych Kostrzyna i jego okolic.

Przystanek Woodstock, co roku określany jest jednym z najbezpieczniejszych miejsc w Polsce. Uczestnikami są ludzie, którzy identyfikują się z hasłami i ideami Fundacji Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, a także z hasłami przewodnimi festiwalu. Jest to przede wszystkim młodzież, ale na festiwalu spotkać można osoby w każdym wieku, od niemowlaków, które zabrali tu rodzice, po bywalców w wieku emerytalnym. Ważnym aspektem Festiwalu staje się jego wielonarodowość.

Organizacyjnie tereny festiwalowe podzielone są na sektory, na których znajdują się pola namiotowe, wyodrębniona część, gdzie mieszczą się umywalnie i toalety. Z miasta na miejsce festiwalu dojechać można uruchamianą w tym celu linią autobusową, dowożącą uczestników z dworca PKP Kostrzyn n/Odrą. Z terenu całej Polski oraz Niemiec do miasta docierają i wyjeżdżają z niego specjalne pociągi dla gości festiwalu. Na terenie znajduje się wydzielona sekcja gastronomiczna, telekomunikacyjna z telefonami o numerach zwrotnych, jest punkt Poczty Polskiej, kasa PKP, bankomaty, sklepy oraz kafejka internetowa. Uczestnicy mają także do dyspozycji płatne pole namiotowe z osobnym węzłem sanitarnym oraz ogólnodostępne płatne prysznice. Na stronie internetowej organizatora dostępne są wszelkie praktyczne informacje, mapy i ważne komunikaty, z którymi zapoznać może się każdy uczestnik festiwalu. Teren Przystanku Woodstock jest oświetlony, posiada także własny radiowęzeł.