Szkolnictwo turystyczne

Naukowcy niedocenieni, studenci niedouczeni

Wizję szkolnictwa wyższego w zakresie turystyki nakreślił podczas V Gremium Ekspertów Turystyki prof. Aleksander Ronikier, rektor Wyższej Szkoły Turystyki i Rekreacji im. M. Orłowicza w Warszawie. - Tak ważna dziedzina przemysłu jak turystyka, która generuje 15 proc. produktu krajowego brutto, wciąż nie może dobić się należnej pozycji w świecie nauki - mówił profesor Ronikier.

O popularności kształcenia na kierunkach turystycznych świadczy liczba szkół o profilu turystycznym. Szacuje się, że w kraju kierunek turystyka pojawia się w ponad 450 szkołach, wliczając zarówno uczelnie wyższe, jak i szkoły pomaturalne, publiczne i niepubliczne. Mimo niżu demograficznego, odczuwalnego w szkolnictwie, kierunki turystyczne mają się dobrze.

Wśród wyższych uczelni, które proponują swoim studentom studia w zakresie turystyki, jest 6 akademii wychowania fizycznego, 7 uniwersytetów, 5 wyższych uczelni ekonomicznych i wiele innych, które tradycyjnie dotychczas z turystyką nie były kojarzone. Przed dwoma laty turystykę wprowadziła jako kierunek Krakowska Akademia Górniczo-Hutnicza.

Wśród  dziedzin nauki nie ma  turystyki

Od przyszłego roku uczelnie będą mogły same kształtować swoje kierunki, do tego czasu program nauczania regulowany jest przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego.  Turystyczne szkolnictwo wyższe jest dwustopniowe: licencjackie i magisterskie. Często po licencjacie absolwenci turystyki kontynuują naukę na przykład na historii sztuki czy dziennikarstwie. Studenci nabywają też podczas nauki  dodatkowe uprawnienia: pilotów wycieczek, wychowawców kolonijnych, animatorów czasu wolnego,  kasjerów lotniczych, obsługi systemów rezerwacyjnych.

Pracownicy nauki specjalizujący się w turystyce, czują się niedocenieni – twierdzi prof. Ronikier. Centralna Komisja do Spraw Tytułów Naukowych i Stopni Naukowych wyróżnia 21 dziedzin nauki i sztuki. Nie ma wśród nich turystyki. Naukowcy specjalizujący się w turystyce mogą zdobywać stopnie naukowe w dziedzinach pokrewnych, takich jak kultura fizyczna, nauki ekonomiczne, rolnicze, ochrona środowiska, zdrowie itp.